Balon

Benim balonlarım vardı
Onlar kimler aldı
*
Dandik bi şarkıydı.
Gel gör ki, yaşı 30’un üstünde olan herkes ezbere bilir sanırım... Kıkır kıkır “on yüz bin milyon
baloncuk” diyen sevimli k›z çocuğunu hat›rladığım›z gibi.
*
Sihirlidir çünkü balon.
Adeta büyüler...
Kendine çeker.
*
Aslına bakarsan, tuhaf bi oyuncaktır. Ne sürebilirsin otomobilmiş gibi, ne saçını tarayabilirsin
bebekmiş gibi... Bıraksan kaçar, sıksan patlar. İncecik makara ipliğiyle bileğimize bağlayıp, sanki
dünya avucumuzun içinden kayıp gidecekmiş gibi endişeleniriz, yüreğimiz erir.
*
Kimbilir... Belki de hayatın kritik eşiklerinde yaşadığımız, sık sık tutup sahip olmakla, bırakıp
özgürlüğünü seyretmemiz arasındaki çelişkili tercihtir. Ya da ne bileyim mesela... Elbet söneceğini
bile bile, asla sönmeyecekmiş gibi fani’liğe duyulan ihtiras mı acaba?
*
Doğrusunu isterseniz... Her ukala dümbeleği bekâr’ın, evlenmeden önce, kontrollü çocuk yetiştirme
konusunda bu ve benzeri binlerce felsefi teorisi vardır. Kendi anlatır, kendi inanır. Evlenip, çocuğu
olunca görür ki, tek pratik vardır... Çocuk balon ister. Hepsi bu.
*
Ve, Şeyma’nın fotoğrafına bakarken yazıyorum bu satırları... Annesini öldürdüler, üç yaşındaki kız
kardeşini öldürdüler, doğmamış erkek kardeşini öldürdüler, kendi yaralı, henüz altı yaşında...
Hastane yatağında, balon başucunda... Ameliyat eldiveninden balon!
*
Şişirmişler ameliyat eldivenini
beş parmak dikilmiş havaya
güya saç olmuş suratına.
*
Şeymacığı gülümsetmek için böylesine ağlanası bi formül icat eden doktorlara hemşirelere mi
sarılayım, iyi ki varsınız diye... Yoksa “terörün kökünü kazıyacağız” balonu, “analar ağlamasın”
balonu, “dünya lideriyiz” balonu havalarda uçuşurken, alt taraf üç kuruşluk balonu bile olmayan
çocuklarımıza ağıt mı yakay›m... İnanın bilemiyorum.
*
Bildiğim şu.
Hastane, doktor, ilaç filan hikâye... Hissetmediği yaraları iyileştiremez Türkiye.