her akşamüstü oyuncakçı...

camekânından çocuk ellerinin izlerini siler

*
Böyle der...
*
Ve, paraya pula nanik yaparak, baba mirası köşkünü kat karşılığı mütayit’e vermektense Oyuncak Müzesi’ne dönüştüren o büyük şair, Sunay Akın... “Hadi gelin” diyor şimdi, “büyükleri büyükler düşünsün, biz hiç büyümeyen çocuklar olarak, çocukları düşünelim.”
*
Oyuncaklarınızı bekliyor.
Van’a göndermek için.
*
Olan oldu çünkü maalesef.
Ölen öldü.
Kalan kaldı.
Şimdi...
Yıkılan hayalleri, minicik yüreklerde oluşan derin çatlakları tamir etme zamanı.
*
Fikir, Ali Ozan’ın.
Oğlunun.
E böyle babaya, böyle evlat haliyle... 22 yaşında, İTÜ’de okuyor. Van yıkılınca, boşveriyor okulu mokulu, koşuyor belediyeye, gönüllü oluyor, koli taşıyor. Görüyor ki, çadır var, soba var, battaniye var. Oyuncak yok. “Bunlar şart ama” diyor, “çocukların gönlü neyle ısınacak?”
*
Sloganı yazıyor.
Kampanyayı başlatıyor:
Kırık hayaller için...
Sağlam oyuncaklar.
*
Adres: Ömerpaşa Caddesi, Doktor Zeki Zeren Sokak, numara 17, Göztepe, İstanbul... Kapısının önünde üç dev zürafa heykeli bulunan beyaz köşk... 0216 359 45 50
*
Bebek, tren, uçak, ayıcıklar, balonlar, elbette ama... Yaratıcı hayal gücüne yönelik oyuncaklar bekleniyor aslında... Boyama kitapları, puzzle, lego, kelime bulmaca gibi... Flüt, mandolin, gitar, bağlama, çadır ortamlarında bile kursu verilmeye müsait müzik aletleri aynı zamanda.
*
Kılıç filan gibi şiddet içerenler eleniyor. Tabanca mesela, su tabancası bile olsa, gönderilmiyor.
*
(Değerli eşim, basketbol, voleybol topu, bez bebek ve panda verdi. Sevgili kızımın “rulet de gönderseydin bari” şeklindeki zarif uyarısına rağmen, ben her ihtimale karşılık, bi okey takımı ekledim.)