Altyapısından yetiştiği kulübünün bariz faullerine, dokuz kusurlu hareketlerine “devam devaamm” diyen Cumhurbaşkanımız... Bu defa, hayret şekilde, pozisyonu ofsayt olarak değerlendirip, zart diye golü iptal edince, saha karıştı.

*
E soruyorsunuz haliyle...
Takımda nooluyor?
*
İzah edeyim.
*
Gol ayağımız Abdullah...
Kalecimiz Recep’ti.
*
Maça fırtına gibi girdik. Abdullah fuleli adımlarla, zarif bilek hareketleriyle rakip defansın arasına dalıyor, Recep adeta lastik gibi uzuyor, sağ alt köşeden, sol doksandan filan, auta tokatlıyordu. İlk yarı 0-0 bitti. Dakika 66... Kendini unutturup, ceza sahası içinde topla buluşan Abdullah, sürpriz bi vole patlattı, goooolll! Ağlamak istiyorum sayın seyirciler...
*
Gel gör ki, her zamanki gibi gevşedik, işi bitirdik diye lay lay lom gezinirken, dakika 89, zafer sarhoşluğumuzdan faydalandılar, şuuuttt, sağ çatala takıldı maalesef, Recep seyretti, 1-1.
*
Aman ha demeye kalmadan, 90 artı van münüst oynanırken, kaleyi görür görmez vurdular, Recep’in şaşkın bakışları eşliğinde, bu sefer sol çataldan ağlarımızda.
*
Hakem golü verdi...
Bitiş düdüğünü çaldı.
Santra bile yapamadık.
*
Abdullah ne şahane gol attı be diye sevindik.
Recep yedi, yenildik.
*
Ümit milli takımımızın, Ermenistan maçıydı bu... Neticede, bu iki arkadaş sayesinde, Avrupa Şampiyonası’na katılamadık, elendik.

*

Görünen o ki, bu sezon...

Formalar değişmiş.

Kaleye Abdullah geçmiş. 

Recep santrfor olmuş.

*

Kaç kaç biter orasını bilemem ama, kendi kalene gol atarak Cumhurbaşkanlığı Kupası'nı alsan bile, bu kadroyla Avrupa Şampiyonası'na katılamayacağımız kesin.

Yılmaz ÖZDİL

yozdil@hurriyet.com.tr

 8 Aralık 2011